روش های مختلف افزایش سرمایه

افزایش سرمایه و حق تقدم

شرکت ها به منظور تامین منابع مورد نیاز برای گسترش فعالیت ها و توسعه پروژه ها، اصلاح ساختار مالی شرکت، افزایش رقابت پذیری و بهره برداری از پروژه های جدید، افزایش سرمایه را ثبت می کنند. شرکت های پذیرفته شده در بورس با دعوت از کلیه سهامداران به مجمع عمومی فوق العاده، تصمیم گیری در خصوص افزایش سرمایه را پیشنهاد می کنند و در صورت موافقت سهامداران، افزایش سرمایه در مجمع فوق العاده تصویب و فرآیند ثبت افزایش سرمایه اجرا می شود.

افزایش سرمایه به چهار روش انجام می شود:

افزایش سرمایه از محل سود انباشته (سهم پاداش)

شرکت ها موظفند درصدی از سود خود را سالانه نگه دارند که به عنوان «سود انباشته» شناخته می شود. در مجمع عمومی عادی سالیانه بخشی از سود خالص آنها تحت عنوان سود نقدی بین سهامداران تقسیم می شود. آن قسمت از سود خالص که بین سهامداران تقسیم نمی شود به حسابی به نام حساب انباشته منتقل می شود. پس از مدتی شرکت برای تامین مالی طرح های توسعه خود از این محل سرمایه جذب کرده و سرمایه خود را افزایش می دهد. سهامداران و سرمایه گذاران هیچ مبلغی بابت دریافت این سهام پرداخت نمی کنند. به همین دلیل به این نوع سهام دریافتی، سهام جایزه می گویند.

از محل تجدید ارزیابی دارایی های شرکت

هنگامی که تورم افزایش می یابد، قیمت کالاها و خدمات نیز بر همین اساس افزایش می یابد. شرکت ها قیمت زمین، ملک، ماشین آلات و غیره را بررسی می کنند، زمانی که شرکت ها از اختلاف قیمت بهای تمام شده دارایی های ثابت و ارزش های جدید و جاری این دارایی ها، سرمایه را افزایش دهند، به آن افزایش سرمایه از محل تجدید ارزیابی می گویند. از دارایی های ثابت در این روش دارایی سهامداران تغییر نمی کند.

از محل صرف سهام (سلب حق تقدم)

در این روش افزایش سرمایه، سهامداران می توانند حق استفاده از حق شفعه را سلب کرده و سهم جدید را به سهامداران جدید واگذار کنند که به آن افزایش سرمایه از محل شفعه گفته می شود.

افزایش سرمایه از محل دریافت های نقدی و مطالبات جاری سهامداران (حق تقدم سهام)

زمانی که شرکت قصد تامین منابع مالی جدید را داشته باشد و سود انباشته مناسبی نداشته باشد، افزایش سرمایه را از محل سهم نقدی سهامداران ثبت می کند. در این روش افزایش سرمایه به دلیل اینکه نیازمند منابع مالی جدید است، شرکت ابتدا حق استفاده و مشارکت در آن را به سهامداران فعلی شرکت می دهد. به این ترتیب سهامی به نام حق تقدم را در اختیار سهامداران فعلی قرار می دهد. سهامدار می تواند در طول مدت مجاز معاملات این اوراق که معمولاً 2 ماه است و دوره پذیره نویسی نامیده می شود یکی از دو کار را انجام دهد:

پرداخت مبلغ اسمی سهام: در این روش سهامدار باید به ازای هر سهم در این مدت 2 ماهه مبلغی را به شرکت پرداخت کند. این مبلغ 1000 ریال می باشد. با این کار پس از فرآیند افزایش سرمایه، حق تقدم به سهم عادی تبدیل می شود.

فروش حق تقدم

در صورتی که سهامدار به هر دلیلی مایل به استفاده از حق تقدم خود نباشد می تواند در این مدت 2 ماه حق تقدم خود را به سایر سهامداران بفروشد. این حق تقدم را می توان مانند سهام عادی در بازار سهام معامله کرد. مانند رمپناه یا شبندره و… قیمت حق تقدم کمتر از قیمت روز سهم اصلی در بازار (معمولا 1000 ریال) است.

تبصره: چنانچه افراد به هر دلیلی مبلغ اسمی سهام را پرداخت نکنند و همچنین حق تقدم خود را نفروشند، پس از پایان مهلت پذیره نویسی، حق تقدم آنها فروخته می شود. یعنی شرکت حق تقدم استفاده نشده را از طریق بورس می فروشد و مبلغ حاصل از فروش را پس از کسر کارمزد به حساب سهامدار واریز می کند. قیمت فروش در این موارد معمولا نزدیک به قیمت روزهای پایانی اشتراک حق تقدم است

شما می توانید با مراجعه به سایت استاد حساب از آموزش ها و دوره های متعدد این مجموعه مانند اکسل،هلو و … بهره مند شوید.