حساب‌های مشکوک الوصول

در دنیای تجارت، کسب و کارها گاهی با تراکنش ها یا افرادی مواجه می شوند که گاه در دریافت مبلغ تراکنش از آنها با مشکل مواجه می شویم. در حسابداری بر اساس اصل تطبیق هزینه با درآمد؛ در تسویه بدهی این اشخاص که در هر صورت باید در دفاتر حسابداری یا نرم افزار حسابداری ثبت نام کنند، تردید داریم. دو روش برای ثبت مطالبات و حساب های مشکوک وجود دارد. یکی روش حذف مستقیم و دیگری روش پشتیبان گیری.

در روش حذف مستقیم؛ در این روش شما به غیرقابل وصول بودن بدهی حتی در آینده نیز اعتقاد دارید، لذا بخشی از مطالبات غیرقابل وصول را با برداشت هزینه بدهی های معوق و بستانکار شدن حساب های دریافتنی از دفاتر حسابداری حذف می کنیم. در روش ایجاد ذخیره سازی؛ در صورتی که مشخص شود مطالبات در آینده تسویه نخواهد شد، در این شرایط با برداشت از حساب هزینه مشکوک الوصول و بستانکار کردن حساب ذخیره مشکوک الوصول، ثبت مربوطه را در دفتر انجام می دهیم.

روش های شناسایی حساب‌های مشکوک الوصول

راه های زیادی برای شناسایی حساب های مشکوک وجود دارد که در زیر به مهم ترین آنها اشاره می کنیم:

1. روش درصدی حساب های دریافتنی

با توجه به تجربه سال های گذشته شرکت، معمولاً بخشی از حساب های دریافتنی را به عنوان اندوخته برای مطالبات اختصاص می دهند. به عنوان مثال، هر ساله درصد معینی مانند 5 درصد از حساب های دریافتنی مشکوک الوصول تلقی می شود. بهای تمام شده این مطالبات در پایان هر سال مالی محاسبه می شود. این مطالبات در قسمت هزینه های عمومی و اداری به ستون سود و زیان منتقل شده و بسته می شود.

2. روش درصدی فروش اعتباری

در پایان هر دوره مالی، بخشی از فروش اعتباری به عنوان حساب‌ها و مطالبات مشکوک الوصول تلقی می‌شود. به عنوان مثال هر ساله 3 درصد از مبلغ وام در زمره مطالبات مشکوک الوصول قرار می گیرد.

3. روش تجزیه و تحلیل سن

برخی از حساب‌های دریافتنی که مدت‌ها معوق است و امیدی به وصول آنها نیست در این ردیف قرار می‌گیرند.

4. روش مطالعه موردی

بررسی موردی هر حساب و تجزیه و تحلیل هر حساب شامل شناسایی حساب های مشکوک توسط خود حسابدار و ورود و ثبت آنها در سیستم حسابداری می شود.

هزینه مطالبات مشکوک الوصول چقدر است؟

در پایان هر دوره مالی، حسابدار هر شرکت باید وضعیت کلیه حسابهای دریافتنی را بررسی کرده و پس از ثبت حسابهای مشکوک الوصول، بهای تمام شده آن مطالبات را محاسبه و در دفاتر یا پرونده های حسابداری ثبت و نگهداری کند. با توجه به احتمال سوختن حساب ها؛ حساب هزینه حساب های دریافتنی باید به عنوان بدهکار و حساب مشکوک الوصول به عنوان بستانکار ثبت شود. تعیین و بررسی ادعاهای مشکوک به سه روش انجام می شود که در زیر به آنها اشاره می کنیم:

روش اول:

این روش برای شرکت ها و کسب و کارهای کوچکی که معاملات و مشتریان کمی دارند مناسب است. در این روش وضعیت کلیه مشتریان بررسی می شود و معادل بهای تمام شده برآورد شده به عنوان ذخیره یا ذخیره حساب های مشکوک الوصول در نظر گرفته می شود.

روش دوم:

این روش به عنوان درصدی از مانده بدهکاران شناخته می شود. طبق تجربه در پایان سال مالی و هنگام تنظیم صورت های مالی درصدی از حساب بدهکاران به صورت کلی بدهکار می شود نه جزئی و حساب ذخیره مشکوک الوصول بستانکار می شود. .

روش سوم: بر اساس این روش، تعیین مدت بدهی بدهکاران نامیده می شود که بر اساس سوابق و تجربیات سال های گذشته، شرکت یا واحد تجاری به این نتیجه می رسد که 5/7 درصد از مطالباتی که بابت آن وصول شده است. بیش از شش ماه، 5 درصد از مطالبات معوق بیش از سه ماه و کمتر از شش ماه و 2.5 درصد از مطالباتی که تا سه ماه سررسید بوده و هنوز نقد نشده اند، جزو حساب های مشکوک الوصول طبقه بندی می شوند. همانطور که مشخص است در این روش هر چه تاخیر از زمان دریافت بیشتر باشد احتمال آن کمتر خواهد بود.

حرف پایانی

حسابهای مشکوک الوصول به حسابها و مطالباتی گفته می شود که نسبت وصول آنها پس از بررسی پایان دوره مالی مشکوک است. در این مقاله به بررسی روش شناسایی این حساب ها و محاسبه بهای تمام شده مطالبات مشکوک الوصول پرداختیم.

امیدواریم مورد توجه شما عزیزان قرار گرفته باشد و توانسته باشد در جهت ارتقاء سطح آگاهی جامعه گام بردارد. در صورت داشتن هر گونه ابهامی می توانید با کارشناسان ما تماس بگیرید و یا سوالات خود را در قسمت نظرات با ما در میان بگذارید تا کارشناسان ما در اسرع وقت پاسخگوی سوالات شما باشند.

شما می توانید با مراجعه به سایت استاد حساب از آموزش ها و دوره های متعدد این مجموعه مانند اکسل،هلو و … بهره مند شوید.