همه آنچه باید درباره قراردادهای پیمانکاری بدانید!

قراردادهای پیمانکاری به عنوان یکی از ارکان مهم در زمینه ساخت و توسعه پروژه، نقش اساسی در تعیین تعهدات، حقوق و وظایف طرفین دارد. این قراردادها با توجه به نوع پروژه، شرایط مالی، زمان بندی و سایر عوامل متغیر به انواع مختلفی تقسیم می شوند. در این مقاله به بررسی انواع قراردادهای پیمانکاری می پردازیم.

انواع رایج قراردادهای پیمانکاری و قراردادهای کاربردی

به طور کلی ، انواع مختلفی از قراردادهای پیمانکاری وجود دارد که به روش های مختلف طبقه بندی می شوند. ما ابتدا سعی می کنیم مهمترین توافق نامه های پیمانکاری را که بیشتر قابل اجرا هستند ، مرور کنیم. در بقیه این مقاله ، با دسته های مختلف قراردادهای پیمانکاری آشنا می شویم.

1. قراردادهای قیمت ثابت: قراردادهای قیمت ثابت به این معنی است که پیمانکار با تعیین قیمت ثابت برای انجام کار، پروژه را متعهد می‌کند. در این نوع قرارداد، هرگونه تغییر در بودجه پروژه به عهده سازنده و افزایش هزینه ها و هزینه ها بر عهده پیمانکار است.
2. قراردادهای هزینه خاص (Cost Plus Contracts): در این نوع قرارداد، پیمانکار هزینه های پروژه اعم از هزینه های مستقیم و هزینه های غیر مستقیم را محاسبه می کند و مبلغ اضافی به عنوان سود اضافه می شود. لبه. این نوع قرارداد به پیمانکار انعطاف پذیری بیشتری در مدیریت مالی پروژه می دهد.
3. قراردادهای قیمت واحد: در این نوع قرارداد، هر واحد کار (مثلاً متر مربع ساختمان، واحد تن بتن و …) با یک قیمت واحد تولید می شود. li> >
4. قراردادهای طراحی و ساخت: در این نوع قرارداد، پیمانکار هم مسئولیت طراحی و هم اجرای پروژه را بر عهده دارد. این نوع قرارداد به کاهش تفاوت بین طراح و سازنده کمک می کند.
5. قراردادهای مدیریت ساخت و ساز: در این نوع قرارداد، پیمانکار به عنوان مدیر سازه در پروژه حضور دارد و مدیریت کلیه امور ساخت و ساز اعم از انتخاب پیمانکاران فرعی، برنامه ریزی، هزینه را بر عهده دارد. کنترل و زمان بندی دارد.
6. قراردادهای تصمیم گیری (قراردادهای کلید در دست): در این نوع قرارداد، پیمانکار مسئولیت تحویل پروژه را به صورت کامل و آماده برای کار بر عهده دارد. وی مسئول کلیه هزینه ها ، اجرای ، طراحی و تجهیزات است.

قراردادهای جمع: در این نوع قرارداد ، پیمانکار متعهد می شود با تعیین قیمت ثابت ، کل پروژه را تکمیل کند. این نوع قرارداد در پروژه های کوچکتر و معمولاً با خطر کمتری استفاده می شود.

در نتیجه انتخاب نوع قرارداد پیمانکاری باید بر اساس نوع پروژه، شرایط مالی، زمان بندی و ریسک های مرتبط با آن با دقت انجام شود. هر نوع قرارداد دارای مزایا و معایب خود است و به مدیران پروژه کمک می کند تا بهترین گزینه را برای پروژه خود انتخاب کنند. نکته مهم برای مدیران این است که علاوه بر توجه به موارد مهمی مانند اظهارنامه مالیاتی ، حسابداری ، مدیریت منابع انسانی و … توجه ویژه ای به نوع توافق نامه قراردادی انتخاب شده.

انواع قراردادهای پیمانکاری بر اساس روش‌های اجرای پروژه‌های پیمانکاری

قراردادهای پیمانکاری براساس روشهای اجرای پروژه های پیمانکاری با توجه به نیازها و شرایط مختلف تقسیم می شوند. در زیر ، انواع قراردادهای پیمانکاری بر اساس روشهای اجرای پروژه توضیح داده شده است:

1. قراردادهای طراحی و ساخت: در این نوع قرارداد، پیمانکار به عنوان یک شرکت تکفیری هم مسئولیت طراحی و هم اجرای پروژه را بر عهده دارد. این نوع قرارداد به کاهش اختلافات بین طراح و سازنده کمک می کند و به عنوان یک راه حل انعطاف پذیر برای پروژه هایی با تغییرات زیاد استفاده می شود.
2. قراردادهای مدیریت ساخت و ساز: در این نوع قرارداد، پیمانکار به عنوان مدیر سازه در پروژه حضور دارد و مدیریت کلیه امور ساخت و ساز اعم از انتخاب پیمانکاران فرعی، برنامه ریزی، هزینه را بر عهده دارد. کنترل و زمان بندی دارد. این روش برای پروژه هایی با پیچیدگی فنی و منابع متعدد مفید است.
3. قراردادهای تصمیم گیری (قراردادهای کلید در دست): در این نوع قرارداد، پیمانکار مسئولیت تحویل پروژه را به صورت کامل و آماده برای کار بر عهده دارد. وی مسئول کلیه هزینه ها ، اجرای ، طراحی و تجهیزات است. این روش برای مشتریانی مناسب است که نمی خواهند درگیر جزئیات فنی باشند و ترجیح می دهند پروژه را به یک پیمانکار حرفه ای بسپارند.
4. قراردادهای مبتنی بر عملکرد: در این نوع قرارداد، پیمانکار بر اساس نتایج و عملکرد واقعی پروژه ارزیابی می‌شود و پرداخت‌های وی منوط به دستیابی به اهداف خاص و عملکرد است. پروژه است.
5. قراردادهای سنتی: این نوع قراردادها شامل قراردادهای طراحی و ساخت نمی شوند و معمولاً به دو مرحله طراحی و اجرا تقسیم می شوند. در مرحله طراحی، طراحی معماری و فنی پروژه بر عهده طراح و در مرحله اجرا، اجرای طرح های انجام شده توسط طراح بر عهده پیمانکار اجرایی است.

با توجه به تفاوت قراردادهای قراردادی، در قوانین سیستم مالیات دهندگان همچنین چندین دستورالعمل برای ارسال صورتحساب الکترونیکی وجود دارد. بنابراین قبل از ارسال صورتحساب الکترونیکی باید با مطالعه دستورالعمل های سازمان مالیاتی بر اساس نوع قراردادهای خود، صورتحساب الکترونیکی صادر کنید.

قرارداد قرارداد خرید خدمات تخصصی

قرارداد خرید خدمات تخصصی نوعی قرارداد پیمانکاری است که در آن پیمانکار متعهد به ارائه خدمات تخصصی به مشتری می شود. در این نوع قرارداد، پیمانکار به عنوان ارائه دهنده خدمات تخصصی ایفای نقش می کند و تخصص و مهارت های خاص خود را به مشتری عرضه می کند. این نوع قرارداد بیشتر در زمینه هایی مانند مشاوره، طراحی، تحقیق و توسعه، تجزیه و تحلیل داده ها، فناوری اطلاعات و خدمات فنی تخصصی کاربرد دارد.

از ویژگی های قرارداد خرید خدمات تخصصی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

تعهد به ارائه خدمات تخصصی: پیمانکار متعهد به ارائه خدمات تخصصی به مشتری است. این خدمات می تواند شامل مشاوره، تحلیل، طراحی و سایر فعالیت های تخصصی باشد.

1. مشخصات و توضیحات دقیق خدمات: در قرارداد، خدمات مورد انتظار باید با دقت شرح داده شود تا هر دو طرف درک کاملی از انتظارات داشته باشند.
2. هزینه و پرداخت: مبلغ معامله و شرایط پرداخت باید در قرارداد مشخص شود. معمولاً در این نوع قراردادها، هزینه ها بر اساس حجم خدمات ارائه شده و سایر معیارها تعیین می شود.
3. زمانبندی: زمانبندی ارائه خدمات نیز باید در قرارداد مشخص شود. این شامل زمان شروع و پایان، مهلت‌ها و زمان‌های تحویل خدمات می‌شود.
4. مسئولیت ها و تعهدات طرفین: وظایف و مسئولیت های هر یک از طرفین در قرارداد باید به طور دقیق تعیین شود. این شامل تعهدات پیمانکار در ارائه خدمات و تعهدات کارفرما در ارائه اطلاعات و منابع مورد نیاز است.
5. راه حل های حل اختلاف: در هر قراردادی امکان بروز اختلاف و عدول از تعهدات وجود دارد. قرارداد همچنین باید شامل راه حل هایی برای حل و فصل اختلافات باشد.
6. شرایط فسخ: شرایط فسخ قرارداد، ارائه دستاوردها و هرگونه اقدام لازم در پایان خدمت باید مشخص شود.

قرارداد خرید خدمات تخصصی بر اساس نوع خدمات، مشتریان و شرایط مختلف متفاوت خواهد بود. موارد مهم این قرارداد شامل تعیین وظایف و تعهدات طرفین، تعیین هزینه ها و زمان بندی، معیارهای عملکرد و ارزیابی کیفیت خدمات می باشد. در قسمت هزینه ها بهتر است نحوه پرداخت مالیات مشخص شود. می‌توانید اظهارنامه مالیاتی خود را با مشاهده اظهارنامه مالیاتی بررسی کنید.

انعقاد قراردادها بر اساس بهره وری انرژی

قراردادهای پیمانکاری مبتنی بر بهره وری انرژی نوعی قرارداد پیمانکاری هستند که هدف اصلی آنها بهبود بهره وری انرژی در ساختمان ها یا تجهیزات است. این نوع قراردادها با هدف کاهش مصرف انرژی، بهره وری انرژی و کاهش اثرات زیست محیطی مرتبط با مصرف انرژی ایجاد می شوند. در این نوع قراردادها، پیمانکار متعهد می شود که تغییرات، ارتقاء و بهبودهای مربوط به بهره وری انرژی در ساختمان یا تجهیزات را انجام دهد.

ویژگی ها و عناصر کلیدی قراردادهای انعقاد بر اساس کارایی انرژی عبارتند از:

1. اهداف بهره وری انرژی: در این نوع قراردادها اهداف کاهش مصرف انرژی، افزایش بهره وری انرژی و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای به صراحت مشخص می شود.
2. تعیین تغییرات و بهبودها: در این قراردادها، تغییرات و بهبودهای مورد انتظار برای بهبود بهره وری انرژی به دقت تعریف و شرح داده شده است. این ممکن است شامل نصب تجهیزات جدید، ایجاد سیستم های کنترل هوشمند، ایجاد عایق، بهینه سازی سیستم های مکانیکی و الکتریکی و غیره باشد.
3. زمان اجرا: زمان اجرای تغییرات و بهبودها باید در قرارداد مشخص شود تا تعهدات زمانی به درستی انجام شود.
4. معیارهای اندازه گیری: قرارداد باید معیارهای کمی و کیفی را برای اندازه گیری تغییرات در بهره وری انرژی و بهره وری ارائه کند. این می تواند شامل درصد کاهش در مصرف انرژی، افزایش درآمد انرژی تولید، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و سایر معیارها باشد.
5. تعادل بین کارفرما و پیمانکار: تعهدات و مسئولیت های هر یک از طرفین، از جمله اطمینان از اجرای تغییرات و ارائه به موقع بهبودها، در قرارداد تعیین می شود.
6. غرامت: اگر پیمانکار نتواند به تعهدات خود عمل کند و تغییرات مورد انتظار را انجام ندهد، شرایط جبران خسارت باید در قرارداد مشخص شود.
7. استفاده از فناوری‌های جدید: پیمانکار می‌تواند از فناوری‌های جدید و فناوری‌های پیشرفته برای بهبود بهره‌وری انرژی استفاده کند.

این نوع قراردادها برای تشویق استفاده از منابع انرژی پایدار و با راندمان بالا توسط مشتریان و پیمانکاران طراحی شده‌اند. همچنین این قراردادها می تواند به کاهش هزینه های انرژی، بهبود محیط زیست و دستیابی به اهداف مرتبط با تغییرات اقلیمی کمک کند. به طور کلی این نوع قراردادها به دنبال کاهش هزینه ها و بهبود عملکرد هستند. با استفاده از برنامه حسابداری می توانید بسیاری از هزینه های خود را کاهش دهید و شاهد بهبود عملکرد مالی شرکت خود باشید.

انواع قراردادهای عقد قرارداد از نظر روش پرداخت

قراردادهای قرارداد را می توان از نظر روش های پرداخت به چند نوع مختلف تقسیم کرد. در زیر انواع قراردادهای انعقاد قرارداد بر اساس روش پرداخت آورده شده است:

1. قراردادهای پرداخت ثابت (قراردادهای مقطوع): در این نوع قرارداد، مبلغ کل قرارداد از قبل تعیین می شود و پیمانکار باید کلیه خدمات و کارهای مورد نیاز را با این مبلغ انجام دهد. این نوع قرارداد بیشتر در پروژه هایی با اهداف مشخص و تعریف شده استفاده می شود.
2. قراردادهای قیمت واحد: در این نوع قرارداد برای هر واحد کار یا محصول قیمتی تعیین می شود و پیمانکار بر اساس تعداد واحدهای تکمیل شده مبلغی را دریافت می کند. این نوع قرارداد برای پروژه هایی با جزئیات دقیق تر و متغیرهای زیاد مناسب است.
3. قراردادهای بازپرداخت هزینه: در این نوع قرارداد، هزینه های پیمانکار به همراه حاشیه سود به پیمانکار پرداخت می شود. مشتری هزینه های واقعی انجام شده را به پیمانکار بازپرداخت می کند و میزان سود تعیین می شود.
4. پرداخت های مبتنی بر عملکرد: در این نوع قرارداد، پرداخت ها بر اساس اجرا و عملکرد پروژه تعیین می شود. معیارهایی مانند بهره وری، کیفیت یا عوامل دیگر مشخص شده و پرداخت ها منوط به تحقق این معیارها است.
5. پرداخت پرداخت: در این نوع قرارداد، پیمانکار پرداخت های پیشرفت را به تدریج در طول پروژه دریافت می کند. این مبالغ با توجه به پیشرفت فیزیکی پروژه و تحویل کارها و خدمات پرداخت می شود.
6. پرداخت های Milestone: در این نوع قرارداد، پیمانکار مبالغ مشخصی را در زمان های مهم و مراحل کلیدی پروژه دریافت می کند. این مراحل می تواند تحویل بخش های مهم پروژه یا دستاوردهای خاص باشد.

انعقاد قرارداد براساس شرایط عمومی پیمانکاری 

قراردادهای پیمانکاری معمولاً بر اساس مجموعه ای از شرایط عمومی قرارداد تنظیم می شوند. این شرایط عمومی شامل مفاهیم کلی و قواعد کلی مربوط به قراردادهای پیمانکاری است و به عنوان جزء لاینفک هر قرارداد پیمانکاری به کار می رود. این شرایط عمومی توسط سازمان‌ها، انجمن‌ها یا مؤسسات مختلف تهیه و منتشر می‌شود و هدف آن تعریف قوانین اساسی و قوانین عمومی برای اجرای قراردادهای پیمانکاری است.

به طور کلی، شرایط عمومی قرارداد شامل موارد زیر است:

1. مقدمه و تعاریف: شامل معرفی طرفین قرارداد، تعاریف مهم و اصطلاحات کلیدی مورد استفاده در قرارداد.
2. شرایط قرارداد: از جمله نوع قرارداد، اهداف پروژه، مدت زمان، محدودیت‌های جغرافیایی و سایر شرایط اساسی.
3. حقوق و تعهدات طرفین: شامل حقوق و تعهدات مشتری و پیمانکار، وظایف طرفین، اجازه و شرایط تغییر در قرارداد و…
4. قوانین و مقررات: شرح قوانین محلی یا بین المللی که در مورد قرارداد اعمال می شود.
5. قوانین حقوقی: شامل مواردی مانند قوانین حمایت از حقوق مالکیت معنوی، مسئولیت مدنی، ضمانت‌ها و ضمانت‌ها و موارد مشابه.
6. شرایط مالی و پرداخت: از جمله روش‌های پرداخت، زمان‌بندی پرداخت، مبالغ و نحوه تعیین آنها.
7. ریسک‌ها و بیمه: موارد مربوط به ریسک‌های مربوط به پروژه و نیازهای بیمه.
8. نحوه حل و فصل اختلافات: شرایطی که نحوه حل و فصل اختلافات و انحرافات قرارداد را مشخص می کند.
9. شرایط فسخ: شرایط مربوط به پایان قرارداد، ارائه دستاوردها و سایر موارد مربوط به پایان پروژه.
10. موارد دیگر: موارد دیگری که ممکن است برای هر پروژه خاصی مورد نیاز باشد.

توجه داشته باشید که شرایط عمومی قرارداد می تواند بر اساس نوع پروژه، محدودیت های قانونی محلی یا ملی و تجربه گذشته تغییر کند. همچنین اکثر قراردادهای پیمانکاری باید با شرایط خاص پروژه تطبیق داده شود تا نیازها و شرایط دقیق پروژه برآورده شود.

قرارداد قرارداد بر اساس محاسبه حق بیمه

قرارداد هزینه به اضافه کارمزد با بیمه نوعی قرارداد پیمانکاری است که در آن پیمانکار هزینه های واقعی خود را به همراه مبلغ اضافی به عنوان سود و همچنین بر اساس نیاز پروژه دریافت می کند. ، حق بیمه ایجاد می شود. این نوع قرارداد بیشتر در پروژه هایی با ریسک بالا و امکان خسارت زیاد برای پوشش هزینه های بیمه مورد استفاده قرار می گیرد.

ویژگی‌ها و عناصر کلیدی قرارداد قرارداد بر اساس گنجاندن حق بیمه عبارتند از:

1. هزینه های واقعی: پیمانکار هزینه های واقعی خود از جمله مواد، نیروی کار، تجهیزات و سایر هزینه های مربوط به پروژه را پرداخت می کند.
2. سود: مبلغ اضافی به نام سود که به عنوان پاداش به پیمانکار پرداخت می شود. این حق سود معمولاً به عنوان درصد معینی از هزینه های واقعی پروژه تعیین می شود.
3. حق بیمه: در این نوع قرارداد با توجه به ریسک های زیاد، بیمه مربوط به پروژه ایجاد می شود. این شامل بیمه کارفرما (مسئولیت شخص ثالث)، بیمه تجهیزات و مواد، و سایر بیمه های مرتبط با پروژه می شود.
4. ریسک ها و مسئولیت ها: هر دو طرف، کارفرما و پیمانکار، مسئولیت ها و ریسک های خود را در این نوع قرارداد تعیین می کنند. مشتری به عنوان مالک پروژه مسئولیت ارائه تاییدیه ها و اطلاعات پروژه را بر عهده دارد و پیمانکار مسئولیت اجرای پروژه و هزینه های مربوطه را بر عهده دارد.
5. مدت زمان پروژه: برنامه زمانبندی پروژه باید در قرارداد مشخص شود تا پیمانکار بتواند کار را به موقع انجام دهد و کارفرما از پیشرفت پروژه مطلع باشد.
6. نحوه پرداخت : معمولاً در این نوع قراردادها پیمانکار می تواند در حین انجام پروژه مقدار معینی مبالغ پیش پرداخت دریافت کند.