در این دوره از ارزش گذاری سهام، معاملات ادغام و تملک (M&A)، مشاوره مدیریت و تعامل با افراد مختلف از جمله کارفرمایان، برداشت هایی از روش ارزش گذاری و کاربردهای آن به دست آمده است که برخی از آنها را در سلسله مقالات مفیدی ارائه خواهم کرد. بودن، مورد استفاده و غیر آن، مورد انتقاد قرار گرفتن. قسمت اول این برداشت ها به شرح زیر است و قسمت دوم و سوم در پست های زیر ارائه می شود:

1- جهان بینی: روش ارزش گذاری سهام می تواند به عنوان یک جهان بینی در حل مسائل مالی مورد استفاده قرار گیرد. اگر بپذیریم که در یک شرکت (شرکت انتفاعی) هر فعالیتی که صورت می گیرد باید در جهت ایجاد ارزش در آن شرکت باشد، روش ارزیابی کاربردهای فراوانی مانند تدوین استراتژی، مالی شرکت ها و ارزیابی عملکرد شرکت ها دارد. در نتیجه، کاربرد روش ارزشیابی به ارزش گذاری سهام محدود نمی شود.

2- چند رشته ای بودن: ارزش گذاری سهام با کیفیت (غیر چینی!) مستلزم گردآوری تیمی از کارشناسان مالی، حسابداری، اقتصادی، آماری و فنی صنعت مورد مطالعه و در نهایت دانش سیستمی به عنوان عامل کمک کننده در رشته های مختلف است. به عبارت دیگر، انجام و حتی ارزیابی کیفیت تدریس، تیم (سیستم) محور است، نه فرد محور.

3- اصول و مفروضات: همانند هر دانش دیگری، انجام و مدل سازی ارزش گذاری سهام بر اساس یک سری اصول و مفروضات است که از مهمترین آنها می توان به اصل ثبات و اصل یکپارچگی اشاره کرد. بسیاری از اشتباهات ارزش گذاری و اشتباهاتی که کارشناسان مرتکب می شوند به دلیل عدم توجه به این اصول است. مفروضات به دو صورت وجود دارند: مفروضات آشکار و مفروضات پنهان در پس ارزش گذاری. ارزش گذاری صحیح سهام منوط به آگاهی از اصول و مفروضات آن است.

4- امور مالی و حسابداری: هر دو (مالی و حسابداران) هدف یکسانی در ارزش گذاری سهام دارند و آن برآورد ارزش جاری ترازنامه مالی شرکت است اما با روش ها و نتایج متفاوت. جریان نقدی آتی که توسط سرمایه گذاران برآورد می شود، بر اساس دارایی های مشهود و نامشهود شرکت است. با پیش بینی و تنزیل جریان نقدی آتی، در واقع ارزش دارایی های عملیاتی شرکت (با تحمل ترازنامه شرکت) بر اساس پتانسیل و چشم انداز کسب و کار شرکت برآورد می شود، اما به روز رسانی ترازنامه (توسط) حسابداران) صرفاً بر اساس نرخ تورم و نرخ ارز، لزوماً بیانگر رابطه بین ارزش دارایی‌های شرکت با پتانسیل و چشم‌انداز آن نیست.

5- حسابداری و ارزش گذاری: کیفیت ارزش گذاری سهام مستلزم دقت نظر و ارزیابی صورت های مالی است. به عبارت دیگر، درک و پیش‌بینی صورت‌های مالی به درک ارزیاب سهام از چرخه حسابداری و فرآیند تهیه صورت‌های مالی بستگی دارد. بنابراین ارزیابی سهام باید توسط تیمی از متخصصان در زمینه های مختلف انجام شود و هر یک از اعضای تیم حداقل دانشی از چرخه و فرآیند مذکور داشته باشند.

6- اقتصاد و ارزش گذاری: بدیهی است که ارزش سهام بسیاری از صنایع و شرکت ها تحت تأثیر عوامل کلان اقتصادی و اقتصادی بین المللی از جمله قیمت نفت، نرخ تورم و نرخ ارز و روندهای آتی آن است و آگاهی از آنها در ارزش گذاری اهمیت دارد. سهام شرکت کشور این شواهد دیگری است که نشان می دهد اعتبار ارزیابی نتیجه تعامل تیمی چند رشته ای است و نه توسط یک فرد تک رشته ای.

7- ارزش گذاری سهام و رویکرد سیستمی: یک سیستم با تعامل (رابطه چند جانبه) بین اجزای خود به اهداف مورد نظر خود می رسد و یک شرکت (به عنوان یک سیستم) با تعامل بین واحدهای خود ارزش ایجاد می کند. این رابطه بین اجزاء در ارزش گذاری نیز حائز اهمیت است و در واقع ارزش گذاری و معادله آن را باید به صورت یک سیستم نگریست. به عنوان مثال، به طور کلی نمی توان فروش را صعودی دانست، اما مخارج سرمایه ای را به طور متناسب افزایش ندهد. بسیاری از اشتباهات رایج در ارزش گذاری سهام در کشور به ویژه در ارزش گذاری سهام استارتاپی ناشی از عدم توجه نظام مند به معادله ارزش گذاری است.

8- ارزش گذاری سهام و استانداردسازی روش ها: علیرغم اینکه روش تنزیل جریان نقدی ساده به نظر می رسد، استفاده صحیح از آن در عمل مشکل است. یکی از مواردی که بر این دشواری می افزاید، عدم درک و گاه سوء تفاهم در تعریف صحیح خود فرآیند و اجزای آن است. به عنوان مثال، آیا خالص سرمایه در گردش در ارزیابی، تفاوت بین دارایی های جاری و بدهی های جاری است یا تفاوت بین دارایی های جاری عملیاتی و بدهی های جاری عملیاتی؟ این دو گاهی اوقات به جای یکدیگر در گزارش های مختلف ارزیابی سهام استفاده می شوند، اما کدام یک باید استفاده شود؟

به نظر می رسد روش های ارزش گذاری سهام و تعریف اجزای آن باید در کشور توسط جامعه تخصصی ارزش گذاری سهام که در کشورهای توسعه یافته نیز در حال شکل گیری است، استاندارد شود. به نظر می رسد برخی دیگر از خطاهای رایج ناشی از عدم یکسان سازی روش ها در کشور باشد. تصریح می کند که با استانداردسازی روش ها، تفاوت ارزش برآورد شده توسط ارزیاب سهام تنها ناشی از مفروضات و ورودی های ارزش گذاری است و نه استفاده نادرست از روش ها. ناگفته نماند که سازمان خصوصی سازی در سال 1387 و در غیاب موسسات مالی تخصصی در آن زمان، تلاش های زیادی انجام داد و آیین نامه ای برای این منظور تدوین کرد که پس از گذشت چندین سال و پی بردن به کاستی های آن، قابل اصلاح و تنظیم است. به عنوان توسعه موسسات مالی.

شما می توانید با مراجعه به سایت استاد حساب از آموزش ها و دوره های متعدد این مجموعه مانند اکسل،هلو و … بهره مند شوید.